Sytuacja spowodowana przez pandemię całkowicie odmieniła nasze dotychczasowe życie. Może być to przyczyną stresu i wywoływać trudne emocje jak np. złość. Ciągłe spędzanie czasu ze wszystkimi domownikami w jednym miejscu również jest przyczyną napięć
i konfliktów.
Dlatego, Kochani Rodzice naszych cudownych Przedszkolaków, poniżej zaproponuję Wam
w jaki sposób możecie zapewnić tzw. „odstresowanie” sobie i swoim dzieciom.
Jak się przygotować? Co będzie niezbędne? Przede wszystkim cisza, to taki must have. Możemy również przygotować sobie miejsce w domu, gdzie będziemy się relaksować tzn. włączamy muzykę klasyczną, lub odgłosy przyrody. Wszyscy znamy aplikacje muzyczne, które w zasadzie nie znają ograniczeń co do proponowanych dźwięków, więc znalezienie odpowiedniej muzyki nie będzie problemem. Możemy również zapalić świecę
o przyjemnym zapachu chociażby lawendy, która będzie działać kojąco na nasze zmysły.
Jeśli jesteśmy już gotowi, to do dzieła!
Masażyki wszyscy je znamy i lubimy
Możemy wykorzystać masażyki-wierszyki. Pewnie wszyscy pamiętają „Pisze pani na maszynie” albo „Płynie rzeczka, świecą dwa słoneczka” itp. Do masażyków możemy wykorzystywać różnego rodzaju rekwizyty, piłki o różnej teksturze i twardości, szczoteczki.
Możemy palcem rysować kształty i prosić by dziecko odgadło co to za kształt. W przypadku starszych przedszkolaków możemy kreślić kształty liter.
Ćwiczenia oddechowe oraz relaksacja przy muzyce
pozwalają na „uspokojenie” serca, ale również poprawiają funkcjonowanie aparatu artykulacyjnego. W ćwiczeniach tych skupiamy się na prawidłowych wdechu i wydechu.
Do ćwiczeń oddechowych możemy użyć prostych rekwizytów, jak np. balon, który należy nadmuchać lub słomkę, która przenosimy papierowe wycięte elementy. Przykładowo wycinamy z papieru gwiazdki i księżyc. Zadaniem dziecka, jest przy pomocy słomki, umieścić gwiazdki wokół księżyca.
Polecam również dmuchanie baniek, które również można samodzielnie wykonać z płynu do mysia naczyń czy też mydła, a obręcz do tworzenia baniek można wykonać z cienkiego drucika.
Ćwiczenia relaksacyjne przy muzyce
To ćwiczenie wykonujemy na leżąco. Wygodnie kładziemy się na plecach, ręce są wyciągnięte wzdłuż ciała, nogi proste, oczy zamknięte. Prosimy dziecko by wymyśliło swoją bajkę(tzn. tak, że nikt nie słyszy tego co myślisz), a później nam ją opowiedziało. Możemy również sami opowiedzieć dzieciom jakąś bajkę/historię. Jak np. „jesteśmy na plaży (w tle może brzmieć szum fal), leżymy ma ciepłym piasku, słońce mocno świeci” itd.
Następnie z nogami ugiętymi w kolanach, stopami opartymi „rozpędzamy chmury”. Wciągamy powietrze nosem unosząc ręce do góry, rozpędzamy chmury wydechem powietrza przez usta i kładąc ręce za głową.
Z wykorzystaniem spokojnej muzyki relaksacyjnej możemy również wykonywać „taniec” w rytm melodii. Leżymy na plecach a nasze wyciągnięte ręce poruszają się w rytm słuchanych dźwięków.
Opowiadania relaksacyjne
MOTYL
Zapraszam was do w podróż do krainy fantazji, w czasie której spotkacie pewne zwierzę. Zwierzę to rodzi się jakby dwukrotnie. Za każdym razem wygląda inaczej. Kiedy rodzi się po raz drugi, wtedy może żeglować w powietrzu na swoich przepięknych skrzydłach. Często podziwiamy wspaniałe kolory i wzory na jego skrzydłach. Nie zdradzajcie, o jakim zwierzęciu mówię. Usiądźcie spokojnie, zamknijcie oczy. Oddychajcie głęboko i spokojnie. Wyobraźcie sobie, że każdy z was jest zmęczoną małą gąsienicą. Leżycie spokojnie i cicho, otulenie mnóstwem cienkich jedwabnych nitek – jak pod chroniącą was kołdrą. Podczas gdy śpicie, wasze ciało rośnie. Wkrótce nadejdzie czas kiedy wyjdziecie ze swojej bezpiecznej otoczki jako motyle. Na wiosnę obudzicie się ze swojego snu i zobaczycie, jak przez kokon przebija kolorowe światło słońca. Światło to jest piękne i ciepłe. Macie ochotę opuścić ciemności swojego kokonu. Wyobraźcie sobie, jak kokon otwiera się z jednego końca. Bardzo powoli wychodzicie z kokonu, w którym tak długo byliście. Każdy jest teraz przepięknym motylem. Siadacie i rozpościeracie swoje skrzydła. Robicie to bardzo, bardzo powoli, ponieważ skrzydła są jeszcze wilgotne i muszą wyschnąć. Rozpościeracie skrzydła i zauważacie, że są lśniące, kolorowe i mają piękne wzorki. Czujecie siłę w swoich małych skrzydłach i chcecie sprawdzić, jak można dzięki nim latać. Zaczynacie swój pierwszy lot. Zauważacie, że możecie sterować lotem. Upajacie się uczuciem, że możecie poruszać skrzydłami. Lecicie w ciepłym słońcu. Wyglądacie jak latający kwiat. Dokąd polecicie? (1 minuta).Teraz wiecie, że możecie polegać na swoich pięknych skrzydłach. Wylądujcie gdzieś na ziemi i otulcie się skrzydłami, jak płaszczem. Przybieżcie teraz swoją ludzką postać. Zachowajcie w pamięci lekkość i piękno swojego lotu. Przeciągnijcie się, otwórzcie oczy i bądźcie znowu tutaj – orzeźwieni i pełni energii.
Vopel, Latający dywan. Łatwiejsza nauka dzięki odprężeniu. Ćwiczenia dla dzieci od 6 do 12 roku życia, tom I
KRYSZTAŁOWA GÓRA
Wejdź na swoją ścieżkę i powędruj aż do Drzewa Kłopotów. Czy masz dziś jakieś nieprzyjemne sprawy, które chciałbyś na nim zawiesić?… A teraz idź do ogrodu. Kiedy miniesz furtkę, ujrzysz żwirową dróżkę, skręcającą w bok. Idąc nią, zobaczysz, jak wijąc się, prowadzi między cudownymi kwiatami, krzakami i bujnymi zaroślami… Wkrótce dotrzesz do płotu, a wtedy zobaczysz za nim wspaniałą górę, mieniącą się wszystkimi kolorami, jakby była z kryształu. Podchodząc bliżej, widzisz, że w górze są już wykute stopnie, postanawiasz więc wspiąć się na szczyt. Wchodząc na pierwszy stopień, stwierdzasz, że u podnóża góry wszystko jest czerwone. Z jednej strony kwitną karmazynowe kwiaty, z drugiej gałęzie drzewek uginają się pod dorodnymi czereśniami. Kwiaty rozsiewają wokół siebie egzotyczny zapach, a kiedy zrywasz jedną czereśnię i wkładasz do ust… aaach, cóż za cudowny smak!… Robisz kilka następnych kroków po stopniach Kryształowej Góry i widzisz, że teraz otacza cię barwa pomarańczowa… Można by pomyśleć, że znalazłeś się w gaju pomarańczowym, tyle jest dookoła drzewek, których gałęzie chylą się ku ziemi pod ciężarem owoców. Może masz ochotę poczęstować się pomarańczą, posmakować jej żywego soku… nie krępuj się… Kilka kolejnych stopni wprowadza cię w warstwę jaskrawożółtą. Wszędzie pełno jest żółtych kwiatów… wysokich, niskich, dużych, małych… Z boku widać niewielki strumyk, więc postanawiasz przysiąść na chwilę i ochłodzić się… Nabierasz w dłonie wody w cieniu drzewka cytrynowego, a jego rześki zapach odświeża cię jeszcze bardziej… Kilka schodków wyżej zaczyna się kraina bujnej zieleni. Zupełnie jakbyś się znalazł w lesie podzwrotnikowym, w którym fruwa mnóstwo różnobarwnych ptaków, a spomiędzy drzew pozdrawiają cię wszystkie ulubione zwierzęta… Kiedy zrobisz jeszcze kilka kroków w górę, otoczy cię błękit; jeszcze nigdy dotąd nie widziałeś błękitu tak czystego i pięknego… Po jednej stronie góry chlupoczą fale morza, a między nimi wesoło dokazują delfiny. Zanurzasz się w morskiej wodzie, pływasz i bawisz się z delfinami… Kiedy wracasz na stopnie Kryształowej Góry, wchodzisz po nich w krainę fioletu… Masz wrażenie, że stąpasz po wielkim ametyście, w którym rozszczepia się światło, a wszystko dookoła mieni się i skrzy!… A kiedy wreszcie staniesz na samym szczycie, otoczy cię… jaskrawa biel. To tutaj mieszkają wszystkie twoje najtajniejsze marzenia i najskrytsze sny, tutaj chronią się wszystkie ukochane przez ciebie rzeczy: aniołowie, wróżki, chmury i promyki słoneczne… Wszystko, czego zdarzyło ci się zapragnąć, jest przed tobą, skąpane w roziskrzonej bieli… Rozkoszuj się teraz przez chwilę swoją Kryształową Górą… Czas już wracać, ale najpierw podziękuj jej za to, że jest tutaj i zawsze chętnie czeka na twoje odwiedziny… Przy furtce trzeba też podziękować ogrodowi za to, że jest, że czeka…
Day, Twórcza wizualizacja dla dzieci
PŁATKI ŚNIEGU
Idziesz do lasu na spacer. Jest zima. Drzewa liściaste są ogołocone. Możesz dostrzec jedynie zieleń jodeł. Idziesz przez chwilę, aż odczujesz na nosie płatki śniegu. Spoglądasz w niebo i zauważasz, że ku ziemi szybują białe płatki śniegu. Nasłuchujesz, o czym opowiadają. One chcą ci powiedzieć, że pragną pokryć ziemię delikatną warstwą śniegu. Pod tym śnieżnym przykryciem może ona odpoczywać w ciszy i obudzić się na wiosnę do nowego życia. Zamykasz oczy i przysłuchujesz się płatkom śniegu. Cicho, zupełnie cicho spadają one na ziemię. Robisz wdech i wydech, wdech i wydech. Oddychasz bardzo regularnie i samodzielnie. Od czasu do czasu możesz usłyszeć wycie zimnego wiatru. Ale wiesz, że ogrzewa cię twój wełniany szal i zrobiona na drutach czapka. Twoje ubranie chroni cię od zimna i opadów. W rękawiczkach i w butach zimowych jest ci bardzo ciepło. Idziesz więc dalej i przysłuchujesz się płatkom śniegu. Wgłębi duszy odczuwasz ciszę i czerpiesz z niej nową siłę. Robisz wdech i wydech. Obserwujesz, jak płatki śniegu pokrywają powoli drzewa, krzaki i trawę. Słyszysz, jak opowiadają o dzieciach na wsiach i w miastach, które cieszą się z białego przepychu i lepią bałwany. Mówią o jeżach i świstakach, które ułożyły się do snu w swoich kryjówkach przypudrowanych bielą mrozu. Opowiadają też o lisie, który z powodu nagłej burzy śnieżnej uciekł do jaskini niedźwiedzia. Uważnie przysłuchujesz się płatkom śniegu. Każdy z nich, który spada na ziemię, pozwala ci odczuć spokój. Robisz wdech i wydech, wdech i wydech. Powoli idziesz dalej. Na końcu lasu możesz rozpoznać pobielone śniegiem dachy domów. Wszystko jest spokojne i spokój jest także w tobie. A ponieważ jesteś całkiem wyciszony, możesz też odczuć w sobie nową silę. Jesteś znowu w swoim pokoju, otwierasz oczy. Powoli się podnosisz. Zaciskasz pięści i wyciągasz się. Teraz jesteś świeży i rześki!
Erkert, Dzieci potrzebują ciszy. Zabawy relaksacyjne na wiosnę, lato, jesień i zimę
Takie rytuały relaksacyjne warto wprowadzać niezależnie od sytuacji. Dlaczego mówię o rytuałach. Wszyscy wiemy, że jest to, to co daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa. Wprowadzenie relaksacji na stałe do naszej codzienności przyniesie wymierne korzyści.
Taką relaksacje można wprowadzić po wieczornych czynnościach pielęgnacyjnych przed snem.
Opracowała mgr Joanna Pecht